Αυθεντικότητα

Δευτέρα πρωί μαθαίνω ότι ακυρώθηκε μια δουλειά μου.

Τέλεια, έχω όλο το πρωινό κενό σκέφτομαι. Και να το πρώτο μήνυμα από το Βενετάκι μου. Μιλάμε στο τηλέφωνο και αποφασίζουμε να βρεθούμε, να γράψουμε, να μιλήσουμε και να πιούμε καφεδάκι.

Αυθεντικότητα ας είναι το θέμα μου λέει και με πολύ χαρά ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα.

Σε δυο κόλες χαρτί γράφουμε ότι μας έρθει στο νου:

Να σαι αληθινός, γενναίος, να έχεις θάρρος, δύναμη, συνειδητότητα και την διάθεση για ένα μακρύ ταξίδι.

Να μπεις σε μια διαδικασία να ανακαλύψεις τον εαυτό σου, την σχέση με τον σύντροφο σου και με τα παιδιά σου. Ποιος είσαι και τι θέλεις, ποια είναι τα πιστεύω σου;

Αυθεντικότητα: Αγκαλιάζω τη σκοτεινή μου πλευρά, ταυτόχρονα αγκαλιάζω και την δύναμη μου.

Ιδιαίτερα εμείς οι μαμάδες φοβόμαστε την κριτική και τις γνώμες των άλλων πολύ περισσότερο από τους μπαμπάδες.Φοβόμαστε ότι θα μας απορρίψουν. Από μικρές μαθαίνουμε να είμαστε ψεύτικες πως θα καθίσουμε, πως θα φάμε, πως θα μιλήσουμε, πως θα φερθούμε για να είμαστε αρεστές.

Τα παιδιά σήμερα ακόμη και μέσα από τις ασθένειες τους μας προκαλούν για αλήθεια και για καθαρότητα. (Το φάσμα του αυτισμού, η ανορεξία, το ADHS/ η υπερκινητικότητα, η διάσπαση προσοχής είναι ασθένειες που φωνάζουν για την αλήθεια μας, φωνάζουν να σταθούμε πρώτα εμείς σαν άτομα, σαν ζευγάρι και σαν κοινωνία.)

Βασικό να μιλάμε, να επικοινωνούμε την αλήθεια μας, να πάρουμε το ρίσκο να χάσουμε (ανθρώπους, καταστάσεις, εργασίες, συντρόφους) και να κερδίσουμε πάλι όλα τα προηγούμενα με άλλη πλεον μορφή...

Και κάπως έτσι (αυθεντικά) πάψαμε να γράφουμε,προτιμήσαμε να πάμε βόλτα στη φύση, να περπατήσουμε και να χαρούμε τον ήλιο γιατί στα αλήθεια αυτό είχαμε και οι δυο ανάγκη

Αφήσαμε λοιπόν τον παπαγάλο της Λιλιπούπολης να σας τα πει με τον πιο όμορφο τρόπο